Dirk en ik zaten samen in de schoolkrantredactie. We hadden dezelfde humor en konden uren druk zijn met grappen die droger waren dan verpulverde kurken. Uren!
Hij woonde in Galder, vlakbij de Belgische grens en ik in Breda. We waren die avond bij mij en we wisten weer niet van ophouden. Het werd later en later. En tijd dat Dirk naar huis moest. Maar we waren nog niet helemaal klaar met onze puberale meligheden en ik vond het ook zielig dat hij dat hele eind alleen moest fietsen. Toen kwam ik op een vrij nobel idee.
Ik zou de helft van de route met hem meefietsen. Dan konden we nog bijna een half uur doorlachen! Bij het keerpunt, dat zo’n beetje op de helft lag, stopten we. Onze inmiddels op hol geslagen fantasie zorgde een beetje voor een probleem. Het was gewoon nog niet helemaal het juiste moment… Dus na een kwartier stilstaand kletsen besloot ik om toch maar helemaal mee te fietsen naar zijn huis.
In zijn achtertuin in Galder stonden we nog een hele tijd te praten. We waren dronken van pret. Dirk vond de gedachte dat ik daarna het hele stuk alleen terug zou fietsen ondraaglijk en hij besloot om gewoon de helft weer met mij mee te rijden. Tot het keerpunt. Dat vonden we allebei een ontzettend goed plan. Vooral omdat we zojuist een nieuwe dimensie van hilariteit hadden ontdekt.
Bij het keerpunt bleek dat we nog steeds niet opgewassen waren tegen de realiteit. De beste en meest logische oplossing was dat Dirk dan toch maar het hele stuk mee zou fietsen naar mijn huis. Vuurpijlen van vreugde vlogen ons om de oren. Maar in Breda overviel ons een totaal onverwachte en uiterst onaangename verrassing.
Want wat bleek? Daar lag doodleuk hetzelfde dilemma waarmee we waren gestart! Oké, tot het keerpunt dan toch maar weer. Ik zou nog één keer met Dirk meerijden tot halverwege de route. Dat was veruit het allerbeste. Daar gingen we weer, net als ruim 2 uur daarvoor dus.
Maar waar we al bang voor waren, gebeurde bij het keerpunt gewoonweg opnieuw! Toen reed ik alsnog helemaal mee naar zijn huis in Galder. En van daaruit - want er zijn grenzen - reed ik in mijn eentje terug naar Breda. Het werd alweer licht...
Hieronder een schematische weergave van de fietsroute(s)
