Eind ’80s. Vrijdagmiddag. De zon lachte ons toe op de liftplaats naast Motel Eindhoven. We gingen voor… Antwerpen! 

De heenreis ging als een speer. Binnen 50 minuten stonden we op de Handschoenmarkt. We dronken en aten en daarna lieten we ons door allerlei leuke mensen meesleuren langs pikante kroegen, duistere bars en verscholen kelderclubs.

Frontale-botsingmuziek

Een jongen met een witte rat, een meisje zonder haar en duizend piercings, de oude man met de grijze paardenstaart. De nacht leek op een reis langs honderd steden. Verhalen, verbazingen en verbinding. Alcohol, joints en frontale-botsingmuziek, wejoooow... Rond 6 uur was ik zelfs nog even in slaap gedommeld bovenop een bonzende speaker van anderhalf keer mijn eigen lengte.

Jules de Jacques

Toen we buiten kwamen, deed het licht pijn aan onze ogen. Overgeven, yuk... Volgende bestemming: ‘Jules de Jacques’. Gebakken eieren. En alweer bier. We stonden te drinken, terwijl joodse gezinnetjes langsliepen, op weg naar de sabbatviering. Om 11 uur dronken we ons laatste glas leeg en begonnen we optimistisch aan de terugreis.

Cul de Sac

Wakker blijven in de tram richting snelweg lukte ons amper. De zon brandde. Het liften duurde en duurde maar. Vlak na 17:00 kwamen we weer in Eindhoven aan. Ongeveer dood. En de supermarkten net gesloten. Slapen tot 23:00 en om middernacht stonden we alweer in onze kroeg op het Stratumseind, waar ze onze overgebleven Belgische Francs natuurlijk accepteerden. We eindigden, zoals gewoonlijk, in nachtcafé ‘Cul de Sac’, tegen zessen...